Szary Człowiek O Złotym Sercu

Monczan

1.Zawsze szara jego twarz
Rozmywa się, na tle dnia
Coś cię tknęło, że go znasz
A może to, wyobraźnia ?

(Jak to nazwać?)

Gdy upadasz, utrzyma cię
Nawet jeśli, upada twoje serce
Swoim szcześciem dzieli się
Nawet jeśli, brak już wiecej,

(dla niego)

Ref.Szary człowiek, lecz o sercu złotym
Zawsze wejdzie w ogień, choć to twe kłopoty
Kalecząc się o skały osłoni własnym ciałem
Ofiare światu daje i samemu się nią staję

(Jest złotem dla was, nie czeka na brawa)

2.Poznałaś jego dłonie
Co wyrwały z opresji
Poznałaś jego usta
Wyklneły cię z depresji

Słyszałaś jego słowa
One dały złotu lśnienia
Tylko twarzy nie pamiętasz
Szarość nie daje olśnienia

Parlando
Niknie jego szarość w szarym tle
Po pamięci próżno szukać,
śladu nie ma
Poszedł nieść entuzjazm światu
Zapomniałaś,
bo już ci go nie trzeba...